Бақыттың қайда екенін кім біледі?

Осы шағын мысалды зейін қойып оқып шықсаңыз, өміріңізге өзгеше көзқараспен қарауыңыз да мүмкін.

Бір жолы бір топ құдай бас қоса қалады-мыс. Ермек үшін әр нәрсені айтып отырады. Сосын ішіндегі біреуі жұлып алғандай: 

- Осы адамдардың бір нәрсесін тартып алсақ қайтеді? – дейді.

Оған келесі құдай: 

- Несін тартып алу керектігін ішім сезеді, ол – Бақыт. Тек оны қайда апарып тығар екенбіз, қанша іздесе де таба алмайтындай етіп? - деп дал болады. 

Енді біреуі оны биік шыңның басына апарып тастайық десе, тағы біреуі:

- Бұл болмайтын сияқты. Адамдар сондай қажырлы, қанша шаршап-шалдықса да олар тауыдың басына шығып тауып алады, - деп мұңаяды.

Сонан келесі құдайдың ұсынысы мынадай болды.

- Бақытты ең түпсіз деген теңіздің тұңғиығына тасталық.

Оған да өзгелері қарсы шығады.

- Адамдардан асқан сұғанақ жан иесі жоқ, осы өз қолымыздан шыққандардың арасында. Олар қайдағы бір машинаны ойлап табады да теңізіңді тесіп өтуден тайынбайды!

- Ондай болса, басқа бір ғаламшарға апарып тасталық...

- Есіңде ме, біз оларды керемет ақыл-ойлы қылып жаратқанымызды? Бұл да бұйым емес, ғарыштық кеме жасайды да ойына келген жаққа самғап кете береді. 

Сонда арасындағы ең дана, ең қарт құдай былай депті-мыс.

- Олар керек нәрсесінің барлығын күллі өмірін сарып етіп, сырттан іздейді. Ал, Бақыт - өз жүрегінің бір түкпірінде жатыр-ау деген ой ешқашан да қаперлеріне келмейді. Сондықтан оны сонда салып, жасыру керек.