Әбу Насыр әл-ФарабиӘЛ-ФАРАБИДІҢ ФИЛОСОФИЯЛЫҚ МҰРАСЫНАНАударған Ж.МүтәліповМейірімі мен ізгілігі мол...
Тыныштықбек Әбдікәкімұлы. Аузымда – шамдай жарық тіл
2397
Іштен шығарам, жапырақтанған бу түріндегі самалды.
Оным – уайымдамасқа бір амал-ды.
Түнжарымдағы тұман тасты да гүлдетіп кеткен.
Қаңтар.
Таң алды.
Мына қу тірліктен қандай айырмашылығы бар екен,
Бір көріп қайтсам, шіркін, тамұқты...
Аузымда – шамдай жарық тіл.
Аяз түрінде қылшылдаған қылыш жұтамын сәт сайын.
Аспанда жұлдыз тоңып тұр.
Жан жарым – алыста.
Өзімді сәл жетімектеу сезінем.
Арқа қозғанда, уақыттан да озып ем...
Түні бойы қаланы күзетіп жаттым,
Жарықтық Айдың көзімен.
Балконымдамын сол...
Жүрегімдегі нұр үлкен...
Бір де бір суық ойым жоқ, жыр үркер.
Жазу бөлмемде қаламым серейіп жатыр, қаны ұйып.
Қазір соны барып тірілтем.