Мәселен, білім саласында қаншама шалажансар реформалар жасалды. Қазір оқушылар түгілі, мұғалімдердің миы ашып қалды. Ақымақтау Білім министрлеріне ештеңе істей алмадық! Не істесе де, үнсіз көне бердік! Айтсақ та, сөзімізді өткізе алмадық! Ал енді не болды? Бұндай жөн-жосықсыз жасалған реформалардың зардабын оқушылар, яғни жас ұрпақ тартып жатыр. Оқушылар түгілі, ересектер түсінбейтін шалдыр-шатпақ, бәлду-батпақ, қойыртпақ оқулықтар шығып жатыр. Солармен оқытылып жатыр. Неге біздің балаларымыз осындай жансыз реформалардың құрбаны болуы керек?! Тағы да үнсіз көніп келеміз! 

Құқұқ қорғау органдары жазықсыз жандарды ұстайды. Жазалайды... Түрмеге тоғытады. Қорқақ, қарақан бастарын ғана ойлайтын сатылған соттарымыз оларды соттайды. Адам құқығы аяққа тапталып, адам тағдыры ойыншыққа айналып жатыр... Тағы үнсіз көне береміз?!. 

Қазір Алматы қаласында көлік қоятын орын қалмады. Бәрі ақылы. Жарайды, ол ақша мемлекеттің қазынасына түсіп жатса мейлі ғой! Оған ешқандай есеп бермейді... Сөйтсек, бұл бір Мықтының бизнесі екен, сол қыруар қаржы жеке Адамның қалтасын қампайтып жатқан көрінеді. Мемлекетке тек түскен пайдадан салық төлейді екен. Ай сайын қанша қаржы жиналады? Қанша салық төленеді? Оны тергеп-тексеріп жатқан кім бар? Ешкім! Тағы үнсіз көніп келеміз! Неге? Неге?..
Айта берсең, бұндай жырлар таусылмайды... тіптен көп... Біз неге осындай көнбіспіз! Неге осы біз Өз тағдырымызға Өзіміз салғырт қараймыз?!

«Көп қорқытады, терең батырады!» дейді. Үнсіз көне бермей, ұрпағымыздың болашағы үшін барлықтарыңызды белсенділік танытуға шақырамын!

«Халық сұраса, хан түйесін сояр». Біз осы жөндеп сұрай алмай жатырмыз-ау!

«Халық алмас, қамал болмас!» «Халық сөзі қаһарлы», «Көптің қолы көкке жетеді» деген нақыл сөздер тегіннен-тегін айтылмаған шығар.
Қадірлі жамағат, еңселеріңізді тіктеңіздер, бастарыңызды көтеріңіздер! Өз құқұқтарымызды талап ететін, соны орындатуға күш салатын уақыт жетті.

Думан Рамазан