Адонис. Әль-Маарриге

ӘДЕБИЕТ
2576

Сириялық, жоқ, Сириялық емес, әлемдік ақын Адонисті қазақ қауымы Аллен Гинзбург яки Йоргос Сеферисті танығаны секілді танымайды. Бірақ Гинзбург пен Сеферис те біздің оқырмандарға соншалықты таныс деп айта алмаймыз. Бұл бейне бір шашына ақ түскен шағында сапарға шыққан қарияның төбе басында немесе көл жағында отырып, алысқа көз тастағаны секілді. Келесі тұрақтайтын шаһарға қашан, қай уақытта жетері белгісіз. Не шаһар қарияға, не қария шаһарға жақындар емес. Әйтпесе әлемді аралаған қарияға қол ұшында тұрған шаһарға жету қиын болып па?! Тек шаһар оған қақпасын ашса жетерлі!

"Мәдениет порталы" араб тіліндегі 20-дан астам кітаптың авторы, "Жаңа поэзия" қозғалысының беделді өкілдерінің бірі, "Әдебиет" аталымында Нобель сыйлығына басты үміткерлер қатарында есімі жиі аталатын, тоқсан жасты тақымдаған ақын Адонистің (шын есімі - Али Ахмад Саид Эсбер) Әль-Маариге жазған өлеңінің қазақша нұсқасын оқырман назарына ұсынады. Мархаббат!

Адонис, ақын

Adonis / "İhtifâen bi’l-Eşyâ’ el-Vâdiha el-Gâmide" (1988-2014) кітабынан
Әль-Маарриге*


І. Балалық     
-1-
Балалық шағы асатаяқты жолдармен дос еді
адымдарының естелігі еді түнек.
Сол күннен бері кеңістікті сөздермен біріктіре бастады
келбетін бір біріне қосып.
Содан соң өлім оның жалғыз ғана бақшасы екенін білді.


-2-
Ол үйден тыныстау үшін емес, әлдекімнен сұрақ сұрау үшін шығатын;
ағаштан естілген желдің ойнаған музыкасы жолдас болатын оған.
Қадам басқан сайын тұзаққа түскенін сезетін,
шыққасы келмейтін тұзаққа.


-3-
Желдің қайда кеткені қызықтырмайтын оны.


II. Күндер
-1-
Мекеннің жалғыздық екенін сөйле,
әлемнің балшық екенін, ал адам адамның жемісі екенін сөйлеші, кәне;
кеңістік түннің шынжырларына байланған мықтап.


-2-
О, неткен, уақыт бұл – ауадан жасалған көйлекке таңмын.
О, неткен, аспан  бұл– найзаның ұштарына сүйенген шатырға таңмын. 


-3-
Тәніңді жастық еткен белгісіз бір шаң –
қанды бір көлдің бетіне шыққан көбіршіктер: тарих.


-4-
Таң қалған мен емес, мен тұрған кеңістік.


-5-
Мен болсам жоқтықпен бірге бөлініп барам, барлыққа қайтуым үшін бірге.


-6-
Қуаныш деген кәрі болып дүниеге келеді,
сәби болып көз жұмады қуаныш деген.


-7-
Әлем – сазды бір құмыра, сөз болса қираған қақпағы оның.


-8-
Бұл деген әлемге әмірін жүргізген ұйқысыз түндердің сағаты:
қан қоюлану үстінде,
азап мүңкіп барады уақыт.


-9-
Ал қайғы, –
үйінде отыр, адамдардан алыс қалғысы келіп үйінде отырады қайғы;
әжімдері таныс бірде бір адамның келбетіне қарамайды ол.


-10-
Тілімнен әлдеқайда сенімді,
тәнімнен әлдеқайда нәзік бола алған өлім,
мен кімге тиесілімін енді?
Қалайша жаңа бір болмысты иелене аламын, өлім?
Қалайша басқа бір болмыста бар бола аламын, өлім?
Аһ, қыршаңқы болмыс!
Аһ, жаратылыстың кемдігі!


-11-
Шегірткенің жүзінде туған сәуле мен
жарқанаттың көздерінде батқан ақшамның арасында,–
жапырақ қойнында ағады қайғы;
ал менің қайғым бұлақтармен бірге ағып барады қазір.


-12-
Кім енді жетектеп келеді екен мына бір шаңды? Сабанға көзді кім түсірді екен?
Күмәндандым,
ойладым,
басымды изедім сосын –
тығырыққа тіреліп қалып таң қалғаным –көп білгенім үшін бе деймін өзіме?


-13-
Кейін мен күлден сұрадым, сұрағаным үшін күлгенім де рас;
сен осы шынымен астыңда от бар деп ойлайды ма екенсің?
Қай хикмет иемденген сені, қария?


-14-
Ал сенің қабылдамауға хақың бар ма еді, масақ,
бидай дәнінің ұзақ сапарын?


-15-
Жаз өз құмырасын сындырды, әне, 
қыстың сағаты тоқтады,
көктемнен шашылған сынықтарды күздің арбасы тасып бара жатыр.


-16-
Адамдарға таң қалмаймын енді: 
адам – мүк сынды бітіп, саңырауқұлақ сынды таралады мұнда;
жан берген құрбанға да таң қалар емеспін, 
ол да бір қылмыскер шәкірті.


-17-
Күнге де, айға да күмәнмен қараймын,
жұлдыздар да  көретін түс емес, жастық та емес сол түсті көретін; 
күлге ғана сенем –
ағаштар мазасыз 
тастар мұңлы
дәрменсіз қанатын қағады жерде.


-18-
Өлілер тірілерді  тәрбиелейді деп айтшы,
ал әлем өлімнің бақшасы деп айтшы, кане?!


III – Диалог
- Сен не көрдің екен, рушендил?*
- әлем неткен кем еді, мен де ол жерде кем екенмін соншалық.
- Сен не көрдің екен, рушендил?
- “Жалыны тіпті жұлдыздарды өртеген от та сөнеді түбі”
- Сен не көрдің екен, рушендил?
- “Кімге сену керекпін нәпсім арам болса егер”
- Сен не көрдің екен, рушендил?
- “Сөзім менің жел елшісі секілді”
- Сен не көрдің екен, рушендил?
- “Бізге өтірік тыным берді,
қылыштарын майлап тұрып: сендіңдер ме деп сұрады сосын”
“Аменна!*” дедік.
- Сен не көрдің екен, рушендил?
- “Тәнім менің жержүзіне тігілген жамау. Мені де енді жыртығына жамашы жердің!”


IV –Хаттар
-1-
Өткен шақ қойнында көр едің,
келешексің қазір –
сен енді жолдарды, кеңістікті
ағаштарды, алқаптарды,
адамдарды оқи аласың.


-2-
Сен алуан түрлісің: қос мәнді қылып сөйлейсің әр нені – ал бірақ соған қарамастан керағар екі пікірің бір-біріне қарсы келмейді.  
Ақиқат деген дүниені ойламайсың тіпті;бар ойың жоқтықта. Күмән мен күдікті сәттердің мәнін ашқың келеді, болмыстың күйін жарыққа шығарып тұрып. Оқушыны жоқтық алқабына сүңгітіп жібересің сосын. Кеңістік заңымен емес, әлемнің әрекеті болғаны үшін. Оның тынысы да, жұпары да әлемнің әрекеті. 
Осы үшін бе екен барлығын түзеп, қиратып отырып күмәнің сейілмейді сенің?
Әлеммен жасалған жалғыз ғана жазу деп аталатын келісімің бар. 
Жазумен таптың өлімге апарар жолды.  
Сен үшін жазу – өлімді аңсау. 
Жазу ол – бейне бір тамырлардан аққан қан секілді сөздермен аққан сарқырама;
Жазу – тыныс алу, сол алған тыныста өлім бар дейтінге ұқсайсың бізге.
Жазу – осы бір ауаны мың сан рет жұту. 
Жазып отырып өлім жайлы айтудан еш жалыққан емессің және:
тыныс алғаннан жалығар ма адам?
Өлім –үнсіздік.
Үнсіздікке дайындық –жазу. Жазу – өлімнің мерейін көтеру.  
Жазу – үнсіздік өнерін үйрену; өлімді күтуді үйрену; қалай өлуді үйрену – жазу.
Жазу – тәні болмаған дүниенің тәні. Бірақ оның ешқайда апармайтыны анық;
күмән мен күдікке жол бастайтыны болмаса.
Үнемі сұрақтың қойнында күн кешу –жазу, өлімнің басқа бір бейнесі хаққында сұрау. 
Осы үшін бе екен көп жаздың сөзді:
бейне бір теңіздің толқыны секілді шексіз,
шөлдің жаңаратын денесі секілді құпия -
бір мезгілде сенің сен болуың, сен бола тұра сен болмауың осы үшін бе екен?


V. Шерхтер*
-1-
Бұл әлем жермен жексен болатын бір әлем емес; дұрысы ақыры жоқ мына бір әлемнің, әлемнің өзі бір өлім.


-2-
Өлім біздің кіл мағынамызды жоқ етеді. Мағына жоғалғаннан кейін өлімнің де бір мәні қалмайды мұнда.


-3-
Өмір, өмірдің өзіне айналған өлімді жаратады.


-4-
Күн кешу үшін өмір де өлімді талғажау қылады және; ол бірақ кеше де, бүгін де, ертең де өлімнің өзі.


-5-
Ал адам, өлімнің бір ғана хәлі.


-6-
Өлім адамның тәні. Үйі оның жоқтық.


-7-
Арап тілінде өлім еркектік мәнге ие, рух болса әйелдік;
олардың мәні –үйлену:
өліммен үйленген сәтте ғана таба аласыз хақиқи рухты.
Өлім –әлеммен жұптасу;
ал болмыс осы бір жұптасу мәні.


-8-
Өлу –үлкен бір той. Ол жерде мас болу – жоғалу.


-9-
Өлім мәңгілік жас болып қалады. Қаншалықты өлім жас болса егер соншалықты рухпен бақытты күн кешетіні рас. Ал туылу – айрылу. Ең ұлы бақыт – туылмағанымыз – бәрінің асылы болған өлімнің қойнында қалу.


-10-
Өмір –дерт. Шипасы – өлім;
ал өлім нарцисс бір адамға тұп-тұнық су болып көрінер.

Әль-Маарри* (973-1057), Сирияның Маарратун-Нуман деген жерінде туған Араб ақыны. Әль-Маарридің “Risale-tu'l-Gufrân” атты шығармасы «Құдіретті Комедияны» жазу үшін Дантеге өз ықпалын тигізген.    
Рушендил*, тұпнұсқада қазақ тіліндегі “соқыр, көр” мағынасын беретін “eâma” сөзі қолданылған. Бірақ аудармаға парсы тіліндегі  көр адамдарға қаратып айтылатын “рушендил” сөзі қолданылды. Рушендил, парсыша, жүрек көзімен, көңіл көзімен көретін адам деген мағына береді. Әль-Маарри төрт жасында ауыр науқастанып көру қабілетінен айрылған. 
Диалог бөлімінде “тырнақ ішіне алынған сөздер” Әль-Маарридің “el-Fusûl ve’l-Gayat” атты еңбегінен үзінділер.
Аменна*, араб тілінде сендік, дұрыс, айтарымыз жоқ, жарайды деген мағынада.
Шерх*, тәпсір, түсініктемелер.


Аударған Файзулла Төлтай

Жаңалықтар

«Қазпошта» АҚ басқарма төрағасы Әсел Жанасова журналистердің сұрағына жауап берді, деп х...

Қоғам

Алматыда баннер орнатып жатқан өнеркәсіптік альпинист 12-қабаттан құлап, қайтыс болды, деп хабарлады...