Мацуо Басё. Ұйқыдағы көбелек

Мацуо Басё, ақын«Жүрегіңнен шашыраған жарық сөнгенге дейін ғана Жазу керек!»
                                                                                          Мацуа Басё

  

***
Досымның қураған бағында

Ол мұнда бұрын қауын өсіретін.
Ал бұл бақ қаңырап қалғалы қашан...
Бақты кезіп жүрген кешкі жел ғана.

***
Сапарға аттанып жатқан Досыма

Құстары тәрк еткен ұя.
Көршімнің ешкімсіз үйіне көз салу –
Енді бәрінен ауыр.

***
Батыс өлкелеріне кеткен Досыма

Батыс немесе Шығыс – 
Барлық өлкенің қайғысы ортақ –
Күн суытады бір күн.


***
Шексіз алқаптар үстінен –
Жердің тартылыс күшіне тәуелсіз –
Құстар ән салып өтіп барады.

***
Шие гүлдерінің бұлттары!
Қоңырау дауысы естілді қазір
Уэнодан немесе Асакусадан?


***
Әй, қойшы бала!
Өзіңнің қамшыңнан артса
Өрікке де бірнеше бұтақ қалдыршы.


***              
Мен шарап іштім.
Тек онан да жаманы – енді ұйықтай алмаймын,
Түнде қар жауады дейді...


***
О, ояншы, ояншы енді!
Менің ең жақын досыма айнала гөрші –
Ұйқыдағы көбелек.


***
Олар жерге қайтып келеді,
Көне тамырларына оралады олар –
«Гүлдердің жалғыздығы»


***
Гүлдер қурап барады.
Гүл дәндері атырапқа төгіліп жатыр
Құдды көз жасы ма дерсің...


***
Ақсақал Ду Фу

Құйынды сақалымен көтеріп,
Кеше күз келді деп ән саласың...
«О, сені дүниеге әкелген кім екен?»

***
Ағаш белін бүгіп, терең ұйқыға кеткен.
Меніңше, бұтағындағы бұлбұл –
Оның ешқашан көз ілмейтін жаны.


***
Түнгі тыныштық.
Тек қабырғадағы картинада ғана
Үздіксіз қоңырау соғылып жатыр...

 ***
Хризантема мерекесіне орай

Менің жалғыз саятшым!
Күн батты – кенеттен саған шараппен
хризантема күлтелерін жолдады Ол...

***
Жапырақтар құлады...
Әлем тек бір түске боялған сынды.
Тек желдің жаны байыз таба алар емес.

***
Шық тамшылары жарқырайды.
Тек оларда қасіреттің дәмі бар –
Ұмытпашы осыны.


***
Досымның суретіне

Бұрылып қарашы маған.
Дәл мынау мұңлы бір кезде
Мен қатты сағындым сені.


***
Күздің де соңы келді
Болашаққа сенетін жалғыз ғана –
Жасыл мандарин.


 ***
Ақ шаш құлады жерге.
Менің төсегімнің астындағы
Жәндіктің демалатын ойы да жоқ сынды.
***
Алқаптардағы хризантемалар
Айғайлап жатыр: «Қалампырлардың ыстық күнін
Ұмытыңдар енді...»


***
Жат жерде қайтыс болған Досыма

Сен «оралшы, Гүлім» дедің.
Сондай мұңлы еді сөзің... ең мұңлысы –
Қабірдің үстінде жатқан Фиалкалар еді.

Роза Аспанқызы,

ақын