Бірде ақын Мұқағали Мақатаев жанындағы серіктеріне:

– Осы, қыздың атындай әдемі аталатын бір ауру бар еді ғой, қалай еді? – деп сұрапты.

Серіктері таң қалып:

– Рак па? – дейді.

– Жоқ, – депті.

– Апендицит пе? – дейді.

– Жоқ, мейлінше әдемі, ән сияқты аталады, тіпті әдемілігі, сонша, сау адамның өзі сол аурумен ауырғысы келеді! – деп, Мұқағали ойланады. Серіктері ана ауруды бір, мына ауруды бір атап, дәл таба алмай қояды.

Әлден уақыттаМұқағали балаша қуанып:

– Е-е, таптым-таптым − инфаркт миокарда! – деген екен.

***

1973 жылдың көктемінде Алматы,Талдықорған облыстары жас ақындарының конференциясы өтіп жатса керек. Сонда Мұқағали кіріп келіп:

– Кәне  шығыңдар, босатындар залды! Жетісуда қазір менен басқа ақын бар ма еді! –деп айқайды салып қалыпты.

Шыныда да, бұл – Мұқағали айтса ғана жарасатын, соншалықты сыйымды мінез еді дейді осы оқиғаға куә болғандар.

***

Мұқағали Мақатаевты танитын бір жігіт:

–Мұқа,не алайын? –депті.

– Бір экстра, екі-үш сыра болса жетеді, – деген екен Мұқағали.

***

Бір күні Жазушылар одағының ғимаратының алдында қазақтың белгілі қаламгері Садықбек Адамбеков пен Сансызбай Сарғасқаев сөзге келіп, жаға ұстасып қалыпты. Бұл оқиғаға куә болған Мұқағали Мақатаев екеуін сабырға шақырып, араша түсіпті. Қазақ – сөзге тоқтаған халық. Екеуі сабасына түскен соң:

–    Сендерге арнап өлең шығарып берейін бе? – дейді Мұқағали арқаланып.

–    Шығарсаң, шығар, - дейді екеуі жарыса.

Сонда ақиық ақын мүдірместен былайша өлеңдете жөнелген екен:

– Сары тісті, сары шашты Садықбекті,

Сансызбай Сарғасқаев салып кетті.

Ұрамын деп тағы да ұмтылғанда,

Жолдастары ұрғызбай алып кетті.

***

Мұқағали Мақатаев бір жолы Ақтөбеге барады. Обылыстық газетте қызмет істейтін ақын Мұхтар Құрманалиннің бөлмесіне кірсе, ол кісі жоқ екен де, бірақ жас қызметкер отырса керек.

–    Мұхтар қайда? – деп сұрайды одан Мұқағали.

–    Редактор шақырып еді, қазір келіп қалар, отыра тұрыңыз.

Мұқағали үстелді саусақтарымен шерткілеп: «Мұхтар да Мұқа, Мұқағали да Мұқа», – дегенді қайталап айта береді. Әлгі жігіт қарап отырмай:

–    Мұқаң көп болғанмен, Мұхтар біреу ғой, – депті.

Мұқағали оған жалт қарайды:

–    Дұрыс айтасың, бала, атың кім өзіңнің?

–    Құрал.

Осы кезде бөлмеге басқа бір жігіт кіріп келеді. Ол Мұқағалиды танып, қол ұсынып, сәлем береді.

–    Ал сен кімсің? – деп сұрайды Мұқағали:

–    Болат Теміров деген ақын ініңізбін ғой, – дейді жаңа келген жігіт:

Сонда Мұқағали:

–    Оу, редакцияларыңа құрал-сайман, темір-терсек толып кетіпті ғой, – деген екен.

Ел аузынан жинаған: Ақселеу Сейдімбек