КӨКТЕМ КЕЛЕР...

Келер көктем жер үстімен,

Кейде жердің астымен.

Келген жылы жер үстінен,

Сияқтанып лас кілем –

Қардың еріп беті ғана,

Асты мұз боп жабысып,

Кетпей ұзақ жатып алар,

Дой батпақтап бақ іші.

Ал, астымен келген жылы

Қардың еріп бауыры,

Тез әкетер елден жұлып,

Күннің Қыстай ауырын.

БҮРШІК

Әр пұтақтың буынынан

Тұмсықтанып балапан,

Ағаш көктер жылуынан

Күн жәйғанда алақан.

Бір суық пен бір ыстықтың

Арасынан кіл көктеп,

Келе жатар ырыс-құтты

Дүниеге жыл беттеп.

АЛҒАШҚЫ КӨК

Бетін ақ қар көгендеп

Тұрса дағы тастай қып,

Алғашқы көк тебендеп

Мұзда көктей бастайды.

Алғашқы көк осындай

Нәзік, бірақ тым мықты.

Тесіп шығар тосылмай

Қар, мұз және шымдықты.

КӨКТЕМ

Гүл ашады қауашақ,

Көктем келсе жер көктеп.

Іңгаламақ балаша-ақ

Сәби дүние жөргекте.

Гүл ашады қауашақ,

Ағаш бүрлеп, жер көктеп.

Дүниені болашақ,

Жібергенде тербеп кеп.

Көктем әуенге ұласқан,

Қозы, лағы маңырап –

Төлдер оның гүлі ашқан

Төрт түліктен жамырап.

АЛҒАШҚЫ ЖАУЫН

Тұманданып дала, шың

Бұлт көшіп нарға ұқсап,

Қар ма екен деп қаласың

Басталуын қарға ұқсап.

Түйіршіктеп әуелі,

Соңы нөсерге ауады.

Сөйтіп, жасын әуені

Жарқылдатып жауады.

ТАМШЫЛАР

Көздерінен баланың                  

Үзілгендей тамшылар, 

Еске салған даланың

Ескі әуені – ән шығар.

Бырс-тырс етіп там-үйдің

Жиегінен құлайды.

Жылағаны сәбидің

Сияқтанып жылайды.

КӨПКӨЖЕ

Келеді деп қаншалық,

Алты ай қыста аңсадық.

Келді, міне, әз Наурыз,

Өлі жерге жан салып.   

Жеті түрлі дән салып,

Жеті әуенмен ән салып,

Жетті, міне, ішер кез

Көпкөжені тамсанып.

НАУРЫЗ

Ертіп алып айларды,

Наурыз Күнді айналды.

* * *

Наурыз келді – әз келді,

Наурызға еріп жаз келді!

* * *

Наурыз өпті келіп нұр боп елді,

Былтырғы Наурызбек бірге келді.